In een strafzaak krijgt de verdachte altijd het laatste woord. P. maakt daar geen gebruik van. "Ik heb niets toe te voegen." Uitspraak volgt op 4 juli om 13.00 uur.
Hiermee sluit het liveblog.
Advocaat deelt de visie van psycholoog en psychiater. "Ik begrijp heel goed dat bij meerdere mensen de wens bestaat om P. zo lang mogelijk op te sluiten. Maar dat mag niet bepalend zijn om hem dan maar op te sluiten om voorlopig even van hem af te zijn."
Dan de straf. Welke straf is volgens de advocaat passend? Een behandeling van een jaar in een psychiatrisch ziekenhuis of tbs met dwang?
"Het is evident dat P. geestelijk ziek is. Zieke mensen moeten naar het ziekenhuis. Daar horen ze thuis, daar moeten ze worden verzorgd. En voor zover dat mogelijk is: worden genezen. Zieke mensen kun je hun daden niet aanrekenen."
Advocaat vindt tbs met dwang niet passend en niet noodzakelijk. Ook in een psychiatrisch ziekenhuis staat de 'beveiligingsgedachte' centraal. "P. heeft niet anders gedaan dan heel veel schrijven. Er is geen concrete bedreiging met fysiek geweld geweest."
Advocaat vindt stalking van ex niet voldoende bewezen. Hij vraagt daarvoor om vrijspraak. Ook haar schadevergoeding moet dus niet ontvankelijk worden verklaard.
Er is 'niets mis' met de brief die P. naar zijn dochtertje stuurde. Een lieve brief van een papa. Advocaat: "Als je hem leest, lopen je toch de koude rillingen over de rug. Want dan zie je dat het verlangen van mijn client alleen maar goed contact met zijn dochter is." Een volstrekt normale brief, zegt mr. Henk Voors. "Los van het feit of hij die brief mócht versturen."
Dan de stalking van de ex van P. Daar kijkt de advocaat anders naar. In 2015 kwam er een aangifte maar er volgde geen vervolging. "Ik ga me niet populair maken maar ik vraag me af of de verweten stalking nu wél voldoende concreet is."
Advocaat: "U hoort mij niet zeggen dat er geen contact is gezocht. Ook zijn er dingen op Facebook gezet. Maar P. en zijn ex zijn nou eenmaal ouders van een dochter. Dan is het op zich niet vreemd dat er contact wordt gezocht. Of dat hij één keer in al die jaren bij school heeft gestaan. Heel soms schuurt het zo, dat je geen weerstand kunt bieden tegen het verlangen naar je eigen dochter."
P. is ten prooi gevallen aan een geestesziekte die sterker dan hijzelf was, zegt zijn advocaat. Daarom hebben eerdere contactverboden geen effect gehad. "Een trieste balans om op te maken, met name voor Anna." De mist begint nu een beetje op te trekken. P. is zelf ook verbijsterd over de teksten die hij schreef.
De stalking van Anna vindt advocaat mr. Henk Voors bewezen.
Advocaat: "De zaak is eentje met alleen maar verliezers en slachtoffers. Het heeft Anna van haar zorgeloze jeugd beroofd. Daar schaamt P. zich diep voor, zeker nu hij zicht begint te krijgen op wat er allemaal is gebeurd." De vrouwen zijn slachtoffer van P. P zelf is slachtoffer van zijn psychoses, zegt de advocaat.
De advocaat van P, mr. Henk Voors, zal nu beginnen aan zijn pleidooi.
Tegen de 34-jarige L.P. uit Zwolle is donderdag tbs met dwangverpleging geëist voor stalking van een 17-jarig meisje uit Zuidlaren en zijn ex-vriendin (33) uit Hardenberg.
De slachtoffers willen maar één ding: met rust worden gelaten.
Deskundigen kijken vooral naar het gevaar op herhaling. De psycholoog en psychiater zien nog 'voldoende vangnet' bij plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis. De reclassering uit meer zorgen voor de toekomst. Officier: "Zij vrezen dat de duur van een jaar erg kort is, gelet op de eerdere ervaringen met P."
Zij vervolgt: "Ik schrok van de opmerking van de psychiater dat de mogelijkheden voor verlof bij een psychiatrisch ziekenhuis een makkelijkere weg is. Dat is nou juist wat ik níet wil. Ik vind een jaar behandeling al kort. Er lijkt bij plaatsing in een ziekenhuis meer oog te zijn voor behandeling en minder leidend is de beveiliging van de maatschappij. Als P. binnen een jaar al vrij in de maatschappij kan terugkeren, waarbij we afhankelijk zijn van of meneer zijn medicatie wel blijft slikken. Ik vind dat vangnet, vooral na dat ene jaar héél, heel mager."
Officier: "Ik vind het niet gepast om voorbij te gaan aan het leed dat de aangevers is aangedaan de voorbije jaren. De verdachte stelt zichzelf meermalen de vraag: waarom doet men mij dit aan? Ik hoop dat meneer zich na vandaag realiseert dat die vele brieven en telefoontjes enórm veel impact hebben. De aangevers willen meneer loslaten maar dat is gewoon niet mogelijk. De gevolgen voor de familie worden steeds groter."
"Ik hoop oprecht dat het kwartje valt maar ik heb daar eerlijk gezegd wel mijn twijfels over."
Officier over de rapporten van de deskundigen: "Meneer kan volgens deskundigen niet verantwoordelijk worden gehouden voor zijn gedragingen. In die zin is meneer in strafrechtelijke zin geen strafbare dader."
Dan de belaging van zijn ex. Officier: "Hier op zitting en in haar aangifte heeft mevrouw aangegeven vele, vele, vele malen bij de politie te zijn geweest. Dat speelt al sinds het beëindigen van de relatie in 2011. Helaas, zeg ik met schaamte, is zij telkens naar huis gestuurd door de politie." De politie nam haar pas serieus nadat P. haar had klemgereden.''
P. plaatste verschillende berichten over zijn ex op zijn Facebookprofiel. De teksten werden steeds dreigender. In veel berichten werd 'de liefde betuigd' en de 'smeek om hun dochter te mogen zien'. Daarna werd het dreigender. Doodsbedreigingen, ook richting zijn dochter. Zijn ex kopieerde die berichten naar een Word-document. De berichten zelf zijn gewist van Facebook. P. bekent dat hij die berichten heeft geplaatst.
P. zegt dat 'het kwartje is gevallen,' na het lezen van de aangifte van Anna. Uit brieven en verhoren blijkt heel wat anders, zegt de officier. Tijdens een verhoor begon P. te schreeuwen: "Wie zegt dat zij geen contact met mij wil?! Dat kan ik niet geloven!" riep hij boos.
Officier: "Ook op de zitting geeft meneer aan dat die gevoelens al heel lang leven en dat hij dat niet meteen los kan laten. Dat lijkt me een goede inschatting."
De officier van justitie zal nu toelichten hoe zij aankijkt tegen de zaak. Ze begint bij de stalking van Anna. "Ondanks dat hij in de gevangenis zat, keek hij toch weer op het Facebookprofiel van Anna en plaatste berichten. Hij had het idee dat Anna hem wilde vergeten."
Op 17 februari van dit jaar deed Anna zelf aangifte van stalking. P. stuurt brieven en blijft contact met haar zoeken op Facebook en Instagram. Ook is hij bij het huis van het meisje langs geweest om een brief op de bus te doen. Officier: "Daaruit blijkt dat sprake is van een obsessie en die obsessie duurt al sinds 2011"
De rechter zegt dat hij het een lastige afweging vindt: tbs met dwang of een verplichte behandeling van een jaar in een psychiatrisch ziekenhuis met daarna ambulante behandeling.
P. zegt dat hij 'niet te wachten zit op tbs'. Voor een behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis staat hij open. "Ik zou daarbij geholpen kunnen zijn, ja. Maar ik zou ook wel vrijgelaten willen worden. Dat is logisch."
De rechter wil weten hoe hij zijn verdere leven na behandeling ziet: dan wil hij verder met zijn leven, gaan werken. Medicijnen slikken 'is hij inmiddels wel gewend'
P. heeft geen fysiek geweld gebruikt tegen Anna en zijn ex. Kan het ziektebeeld van P. wel ontaarden in fysiek geweld? wil de rechter weten. Psychiater: "Die mogelijkheid bestaat altijd maar dat is op voorhang niet te zeggen. Het is wel zorgwekkend dat meneer stappen heeft ondernomen om Anna op te zoeken. Tegelijkertijd heb ik geen aanwijzingen gevonden dat je dat risico als hoog moet inschatten."
Ook de psychiater die vandaag aanwezig is constateert dat P. schizofreen is en dat er sprake is van alcohol- en drugsmisbruik. Ze zegt dat P. ontoerekeningsvatbaar is. Plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis is haar advies. Als dat niet voldoende blijkt te zijn, komt ook zij uit tot tbs met dwang.
Psychiater: "Schizofrenie is een levenslange ziekte. Mijn verwachting is niet dat dit binnen een jaar over is. Meneer zal de rest van zijn leven medicijnen moeten gebruiken. Hoe het over een jaar eruit ziet, kunnen we nu niet zeggen. Als meneer wel afglijd, is er de mogelijkheid om meneer alsnog tot medicatie te dwingen."
De voorzitter wil meer weten over dat risico van afglijden. Het gebeurt wel vaker dat een patiënt na verloop van tijd denkt: het gaat goed met me, ik stop met de medicijnen. De psychiater heeft er vertrouwen in dat de GGZ haar werk, na opname in het ziekenhuis, goed zal doen. De optie tbs met dwang komt in beeld als dat niet zo is.
1
Er is vandaag ook een psychiater in de zaal. De advocaat van P. wist niet dat zij was uitgenodigd en maakt duidelijk dat hij dat graag vooraf had willen horen. De psychiater zal worden ondervraagd.
De reclassering zegt dat de kans dat P. opnieuw de fout in gaat, hoog is. Er is een hoog recidiverisico indien hij niet gedwongen en langdurig begeleid wordt.
P. is door verschillende psychologen onderzocht. Conclusie: Hij is schizofreen en heeft een alcohol- en drugsprobleem. De feiten waarvoor hij nu terecht staat, zijn hem niet toe te rekenen. Ontoerekeningsvatbaar dus, volgens de deskundige. Het advies is om P. een jaar in een psychiatrisch ziekenhuis te plaatsen, om vervolgens over te gaan op een ambulante behandeling.
Tbs met dwang is ook een optie, tbs met voorwaarden niet.
Door naar de persoonlijke omstandigheden van P. Er liggen twee veroordelingen voor stalking van Anna. Ook is er een veroordeling die te maken heeft met wiet. Er hangt hem nog een voorwaardelijke straf boven het hoofd van een van die veroordelingen.
De ex huilt. "Straks heeft hij voor mijn dochter dezelfde gevoelens als voor Anna. Die was ook negen toen ze elkaar leerden kennen. Ik word kotsmisselijk als ik daar aan denk."
De twee kregen twee dochters. Een van de meisjes overleed negen dagen na de bevalling. Het ging financieel niet goed met het koppel, ze woonden bij haar ouders. P. had psychische problemen, zegt zijn ex. Ze beëindigden de relatie.
"Hij heeft zijn handen eraf getrokken en gezegd: ik zie (dochter) wel als ze 18 jaar is". Volgens de ex 'begon de ellende toen pas'. P. plaatste berichten op Facebook dat ze een slechte moeder was.
Zijn ex verhuisde naar een geheim adres, blokkeerde hem op Facebook en nam een ander telefoonnummer. Toch lukte het P. weer om contact te zoeken. Hij stuurde zijn dochter kaarten waarop stond 'Lieve, papa zit hier tussen de boefjes'
De ex-vriendin van P. zal nu gebruik maken van haar spreekrecht. Zij blijft daarvoor achter haar tafel in de zittingszaal zitten.
Ook de stalking van zijn ex-vriendin, met wie hij een kind heeft, heeft hij 'nooit zo bedoeld'. P. laat merken dat hij boos is op zijn ex, dat zij ook van stalking spreekt vindt hij overdreven. ZIjn ex zal de rechters vragen om een locatie en een contactverbod.
Hoe voelt P. zich nu over Anna? Zijn er andere gevoelens in plaats voor de verliefdheid gekomen, boosheid misschien? “Ik ben niet boos. Ik neem het mezelf heel erg kwalijk en ik schaam me er kapot voor. Er is geen touw aan vast te knopen. Ik heb geen wraakgevoelens of iets dergelijks.”
Dit is een deel van de brief die P. in maart naar Anna en haar moeder schreef vanuit de gevangenis.
De rechter vraagt of er nog steeds verliefde gevoelens zijn voor het jonge meisje. "Dat is inmiddels doodgebloed", zegt P. Hij zegt dat hij medicatie krijgt die helpt. De psycholoog zegt dat de gedachten aan Anna daardoor niet weggaan. P: "Het gaat wel naar de achtergrond. Ik heb van dat meisje gehouden, dat gevoel gaat niet zomaar weg. Haar boodschap is duidelijk. Ik heb haar aangifte gelezen."
Was de boodschap de afgelopen jaren dan niet duidelijk? Nee, zegt P. "Dit is de eerste keer dat ik in een proces-verbaal iets van haar lees."
"Ik zit nu al vijf maanden vast voor het schrijven van een paar brieven (...) Ik ben allang weer bij mijn volle verstand." Een paar brieven, bagatelliseert P. de feiten niet een beetje? vraagt de voorzitter. Zo bedoelt P. het niet.
Anna draagt een alarmknop en haar ouders hebben camera's rondom het huis geïnstalleerd. Dat vindt P. overdreven. "Ik pleeg geen geweld en ben geen gevaar"
P. erkent dat hij steeds contact bleef zoeken. Hij zegt dat hij Anna een schadevergoeding wil betalen. "Maar dat is geld he, daar gaat het niet om", zegt de voorzitter. Bij de vorige rechtszaken had P. hoop dat Anna en haar familie het hem zouden vergeven. ''Die hoop heb ik nu niet meer."
P. zit op dit moment vast in de gevangenis in Vught. De rechtbank is voor hem niet onbekend. "Deze zaak kent een voorgeschiedenis die al lang is", zegt de voorzitter. In november 2015 wordt de Zwollenaar veroordeeld voor stalking van Anna (niet haar echte naam). Hij krijgt vier maanden voorwaardelijk en een contact- en straatverbod. In juli 2016 wordt P. opnieuw veroordeeld voor stalking omdat hij contact blijft zoeken met het jonge meisje.
De verdachte loopt de zaal binnen. Hij is klein van stuk. Draagt casual kleding: een grijs T-shirt met een spijkerbroek. Kort kapsel, baardje van een paar dagen. Hij praat wat met zijn advocaat.
Videoverbinding in de slachtofferkamer
De ex-vriendin van P. zal zo vermoedelijk wel aanwezig zijn in de zittingszaal. Zij wil ook een slachtofferverklaring voorlezen. Het 17-jarige meisje en haar familie volgen de zitting via een videoverbinding in de slachtofferkamer. Het is de eerste keer dat zij een strafzitting tegen P. in de rechtbank volgt.
Zitting zal rond 9.10 uur beginnen
De zitting vindt plaats in de Grote Zaal van de rechtbank in Assen. We staan nog buiten te wachten tot we naar binnen mogen. Een bode zegt dat de zitting 'op z'n vroegst om tien over negen begint'. Waarom de rechtbank wat later start, weten we niet. De slachtoffers zitten nog beneden in een aparte ruimte.
Live verslag: stalker (34) uit Zwolle valt meisje al vanaf haar negende lastig
Verdachte van stalking meisje uit Zuidlaren voor de rechter
Verdachte L.P. (34) uit Zwolle staat vandaag voor de vierde keer voor de strafrechter voor stalking van een meisje (17) uit Zuidlaren. Hij werd verliefd op haar toen zij 9 jaar was. Op 7 februari van dit jaar werd de man opgepakt nadat hij ondanks een contact- en straatverbod bij haar aan de deur kwam.